دستگاه های سرد کننده باید دارای یک سیستم تعیین ظرفیت باشند تا امکان مقایسه‌ی آنها وجود داشته باشد. برای اندازه گیری قدرت سرمایی در دستگاه های سرد کننده کوچک از وات و در دستگاه های بزرگ تر از کیلووات استفاده می شود.
برای ارزیابی قدرت دستگاه های سرد کننده واحد دیگری وجود دارد و به زمانی باز می‌گردد که از یخ برای سرد کردن استفاده می‌کردند. در این روش قدرت سرمایی دستگاه های کوچک را بر حسب بی تی یو بر ساعت (Btu/hr) و قدرت سرمایی دستگاه بزرگ تر را به تن تبرید می‌سنجند. یک تن تبرید معادل سرمایی است که یک تن یخ در اثر ذوب شدن در ۲۴ ساعت تولید می‌کند و معادل ۱۲۰۰۰ (Btu/hr) است.

تبرید چیست؟

به فرایند انتقال گرما از یک فضای بسته یا یک ماده به خارج از آن با هدف کاهش دما و حفظ آن در نقطه‌ای پایین‌تر، تبرید یا سرمایش (Refrigeration) می‌گویند.
سرما در واقع وجود ندارد؛ سرما یعنی نبود گرما. در نتیجه برای کاهش دما باید گرما را خارج کرد. با در نظر گرفتن (قانون دوم ترمودینامیک) هنگام دفع گرما مقداری کار نیز باید انجام شود. این کار عموما به شکل مکانیکی انجام می‌شود.

سیکل تبرید :

سیکل تبرید یا چرخه ی سرمایش به زبان ساده به فرآیندی گویند که در آن یک سیال مانند (آب یا هوا) به واسطه‌ی سیال دیگری (مانند گازهای فریون) سرد شده و یا گرما از دست داده است.

سیکل تبرید از ۴ جز اصلی تشکیل شده است که به شرح زیر است :

1. کمپرسور
2. کندانسر یا کندانسور
3. شیر انبساط یا Expansion Valve
4. اواپراتور

چرخه فوق سیکل تبرید تراکمی می‌باشد که راندمان و ضریب عملکرد (نسبت انرژی صرف کرده به برودت تولید کرده) بالاتری به نسبت سیکل تبرید جذبی دارد و با توجه به این موضوع امروزه اکثر سیستم های تبرید از این چرخه بهره می‌برند مانند : انواع کولرهای گازی، اسپلیت، داکت اسپلیت، VRF و چیلرهای تراکمی
در این چرخه سیال واسط یا همان ماده مبرد که در بیشتر سیستم های امروزی فریون ها (R22-R410a-R134a-…) هستند توسط کمپرسور متراکم شده و مطابق تصویر فوق به کندانسور فرستاده می‌شوند و در آنجا به کمک فن و هوای عبوری از روی کندانسور، دمای ماده مبرد کاهش یافته و از حالت گاز به حالت
مایع در می‌آیند و پس از عبور از شیر انبساط، مایع مبرد با دمای بالا به مخلوطی از مایع و گاز (به صورت پودر) با دمای به شدت کاهش یافته تبدیل می‌شود و وارد اواپراتور می‌گردد. در اواپراتور گرمای محیط یا سیال (هوا یا آب) جذب ماده مبرد گشته و موجب سرد سازی محیط می شود و مبرد به واسطه گرمای دریافتی علاوه بر افزایش دما تغییر فاز داده و به گاز تبدیل شده که در ادامه به کمپرسور جهت تکرار فرآیند باز می‌گردد.

چرخه فوق سیکل تبرید تراکمی می‌باشد که راندمان و ضریب عملکرد (نسبت انرژی صرف کرده به برودت تولید کرده) بالاتری به نسبت سیکل تبرید جذبی دارد و با توجه به این موضوع امروزه اکثر سیستم های تبرید از این چرخه بهره می‌برند مانند : انواع کولرهای گازی، اسپلیت، داکت اسپلیت، VRF و چیلرهای تراکمی
در این چرخه سیال واسط یا همان ماده مبرد که در بیشتر سیستم های امروزی فریون ها (R22-R410a-R134a-…) هستند توسط کمپرسور متراکم شده و مطابق تصویر فوق به کندانسور فرستاده می‌شوند و در آنجا به کمک فن و هوای عبوری از روی کندانسور، دمای ماده مبرد کاهش یافته و از حالت گاز به حالت
مایع در می‌آیند و پس از عبور از شیر انبساط، مایع مبرد با دمای بالا به مخلوطی از مایع و گاز (به صورت پودر) با دمای به شدت کاهش یافته تبدیل می‌شود و وارد اواپراتور می‌گردد. در اواپراتور گرمای محیط یا سیال (هوا یا آب) جذب ماده مبرد گشته و موجب سرد سازی محیط می شود و مبرد به واسطه گرمای دریافتی علاوه بر افزایش دما تغییر فاز داده و به گاز تبدیل شده که در ادامه به کمپرسور جهت تکرار فرآیند باز می‌گردد.